Ordenagailuekin lan egiten dudan azken aldion (kazetari, diseinatzaile, irratigile eta komunikatzaile guztien moduan), ezagutzen ez nauten batzuek informatikaria ote naizen galdetzen didate. Nire eguneroko borroka da Interneti komunikazio eremu moduan aurkeztea, azken finean irrati esatari bat edo diseinatzaile bat baino askoz gehiago ez dezaten nahastu bidea eta edukia teknika eta teknologiarekin. Uste dut ordenagailuak arrotz eta fidagaitz moduan hartzeko joera hori herritarren artean hain zabaldua izatearen errua, zati handia bederen, ez dela Eniac-ena edo abakoarena, Bill Gatesena baino. Windows sistema kaxkarrak oraintsu arte izan du mezpretxuz begiratzen zion iluminatu talde txikia baina harroa: Mac-eroak.
Ni neu luzaro izan naiz maczale amorratua eta oraino ere banaiz, jada konbertitu berriaren indarraz ez bada ere. Duela bederatzi urte, 1995eko bukaeran, Performa 630 CD izeneko neskatoa aurkeztu zidatenean liluratuta geratu nintzen berarekin. Orduko dirutza kostatu zen, baina, zenbat gauza egiteko gai zen! Ordurako bazegoen Windows 3.1 sistema, baina Macintoshen kopia eskasa zen. Mac-a eta Stylewriter txiki bat erabiliz tipografia eta maketazio txukuneko testuak, panfletoak, aldizkariak eta kartelak egin nitzakeen, PCetako tipografia eta maketazio kutreak baino mila bider hobeak.
Denetarik sartzen zitzaion: Freehand 4.5, QuarkXpress 3.0, Photoshop 2.0 eta beste. Lagun batek utzitako zuri-beltzeko eskaner bakanetakoarekin Me, the Media sentitzen nintzen. Handik urtebetera sarera konektatu nuen eta, are liluratuago utzi ninduen mundua zabaldu zen, komunikazio esparru globala nire eskuetan! Performa zahar harekin euskal sarearen mugarri ezagun eta izengabeetako batzuk ezarri ziren, dudarik gabe. 1998ko azaroan iMac berria erosi nuen eta 2000ko abenduan orain hau idazten ari naizen iBook-a, bere bost urteekin azken Mac OS X motorra motel baina osasuntsu duena.
Onartu behar dut duela bi urte Windowsdun PC bat erosi nuela, baina sorkuntza lan gehienetarako, postarako eta paperarekin lotutako edozertarako mac-a erabiltzen dut eta mac guztiek baino buruko min gehiago eman dit PCak denbora gutxian.
Baina Mac-a, ezagutu nuenerako, dagoeneko ia 12 urte zeramatzan martxan. Steve Jobsek 1984ko urtarrilaren 24an aurkeztu zuen zinema batean, ikusle multzo liluratuaren txalo artean. Macintosh hura izan zen ordenagailuen erabilera informatikaren mundu kriptiko eta itxitik aldentzeko lehendabiziko urratsa, “ordenagailuak lan egin dezan guretzat, ez alderantziz”: leihoak eta karpetak, klik-klik eta sagua, arrastaka eraman, ikonoak, zaborrontzia… Kazetariak, diseinatzaileak eta komunikazio arloko jendearen lana eta irudimena gauzatzeko ezinbesteko tresna izan da Mac-a bi hamarkada hauetan.
Gero dago prezio altuen kontua, jabedun sistema izatea, dagoeneko Windows-ekiko hain alde handia ez egotea… Baina behintzat Applek makina ere fabrikatzen zuen eta inoiz ez du praktika monopolistikorik egin (bestela sistema liberalizatuko zuen aspaldi eta Windowsek egin duena egin). Kalitatea eta problemarik ez ematea ere eskertzen diren kontuak dira, haren originaltasuna estimatzen dudan era berean.
Eduardo Arcos-ek aurkezpen haren bideoa eskuratu eta bere bitakoran ezarri du. Oso bitxia da imaginatzea orduko konpetentziari (Windows ez zegoen, noski) zelako aldea ateratzen zion makina hark (ordenagailuak aurkezpenean txiste bat kontatzen du IBM makina bati buruz: “never trust a computer you can’t lift”, esaten du). Merezi du ikusteak, 20 megako bideoa bada ere, jendearen harridura aurpegiak makinak berak zer egiteko gai den erakusten duenean.